به گزارش تحریریه «شی جین پینگ» رئیس جمهوری چین روز چهارشنبه ۱۶ آذر ماه وارد ریاض شد. شی جین پینگ در این سفر با شماری از سران کشورهای تولید کننده نفت حوزه خلیج فارس دیدار و در گردهمایی روز جمعه سران عرب شرکت کرد. چند تن از رهبران کشورهای منطقه شامل رئیس جمهوری مصر، ولیعهد کویت و رهبر سودان هم روز پنجشنبه وارد ریاض شدند.

رئیس جمهوری چین با «خالد بن عبدالعزیز الفالح» وزیر سرمایه‌گذاری عربستان دیدار و گفت‌وگو کرد. در این دیدار ۳۴ قرارداد سرمایه‌گذاری در زمینه انرژی سبز، انرژی هیدروژن، سیستم‌های فتوولتائیک‌ خورشیدی، فناوری اطلاعات، خدمات ابری، حمل‌ونقل، لجستیک، صنایع پزشکی، مسکن و صنایع ساختمانی میان دو کشور به امضا رسید.

واشنگتن که بانگرانی به تحرکات فزاینده چین و روابط آن با ریاض می نگرد، سفر شی جین پینگ را نمونه تلاش های پکن برای افزایش نفوذ خود در جهان دانست.
بخش عربی زبان روزنامه «ایندیپندنت» درباره سفر رئیس جمهوری چین به عربستان نوشت، قرار است رئیس جمهوری چین در این سفر در سه نشست «سران کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس و چین» و «سران کشورهای عربی و چین» و «عربستان و چین» شرکت کند. این تحرکات دیپلماتیک، بیانگر افزایش توجه چین به خاورمیانه، توجه کشورهای عربی و کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس به روابط با پکن است.

در سایه نزدیکی چین و کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس سوالاتی درباره دلایل و پیامدهای احتمالی این نزدیکی مطرح می شود. برای فهم روابط کنونی و آینده چین با کشورهای عربی حاشیه خلیج باید این روابط را در چارچوب سه مولفه اصلی نیاز روز افزون چین به انرژی، سیاست آمریکا در منطقه و کاهش حضور این کشور در منطقه و رویکرد کشورهای عربی به آینده اقتصاد خود قرار داد.

با وجود تکیه چین به انرژی های ترکیبی، این کشور بازهم در کنار زغال سنگ به نفت تکیه می کند. نفت حدود ۲۰ تا ۲۵ درصد از نیاز انرژی چین را تامین می کند. نفت یک سوخت راهبردی برای امنیت چین سرنوشت ساز است که واردات آن در روند انرژی و تجارت جهانی تاثیر دارد و پیامدهایی را بر روی امنیت و سیاست خارجی این کشور به همراه خواهد داشت.

با وجود اینکه افزایش تقاضای چین برای انرژی دلیل اساسی توجه این کشور به خاورمیانه است بازهم پکن در شماری از عرصه ها از جمله سرمایه گذاری در زیرساخت ها، تجارت کالا و خدمات، فناوری های دیجیتال و مسائل دفاعی و امنیتی شریک مهم کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس است.

وابستگی چین به انرژی کشورهای حاشیه خلیج فارس موضوع جدیدی نیست. طی سال های ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۸ چین به عنوان مهمترین وارد کننده نفت از عمان، یمن، ایران و عربستان بود. اما از سال ۲۰۰۰ در نتیجه افزایش حجم اقتصاد چین، نیاز چین به نفت افزایش یافت و اهمیت کشورهای حاشیه خلیج فارس برای تامین امنیت انرژی پکن افزایش یافت زیرا پکن ۷۰ درصد از نیازهای نفت خود را از حاشیه خلیج فارس وارد می کند.

در سایه همکاری سیاسی روز افزون چین در خاورمیانه شاید این موضوع در روابط چین با ایران و همچنین روابط کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس با آمریکا چالش هایی را به وجود آورد. چین تلاش می کند به بازیگر اساسی در سیاست و امنیت خاورمیانه تبدیل شود. به یقین در مقایسه با دخالت های آمریکا در منطقه چین در بیشتر مسائل تلاش می کند از دخالت مستقیم در تنش ها و تعهدهای بلندمدت غیرضروری پرهیز کند. همچنین این کشور تلاش می کند در روابط خود با ایران و کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس یک موازنه ایجاد کند. زیرا این کشور رقابت میان دو طرف را درک می کند. چین در این راستا در سفر مقامات خود به ایران و کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس یک موازنه ایجاد کرده و پیشنهاد امنیت ملی منطقه ای را داده است.

چین برای حفظ سرمایه گذاری های خود و اجرایی سازی طرح کمربند و جاده خود خواهان ثبات در خاورمیانه است.

پایان/